Przyczyny konfliktu polsko-ukraińskiego w latach 1943–45

Lekcja historii

Wedle Danuty Łagódki, dyrektorki szkoły, gdzieś zniknęła obecna od kilku lat radość, że doczekali czasów, gdy mogą mówić o własnych krzywdach. Nie tak, by wsie leżące opodal Zawadki znów ścisnęła obręcz strachu, ale jednak stało się coś złego. Wprawdzie nikt do szkoły nie przychodził na skargę, nikt nie pomstował w głos, ale takie rozżalenie po prostu się czuje.

- Gdy w szkole nadchodzi godzina religii, ksiądz łaciński bierze swoją trzódkę, grecki - swoją, prawosławny - swoją, każdy naucza, jak uważa za słuszne, i nigdy nie było z tym problemów - opowiada. - Dzieci nie urągają sobie od Ukraińców albo od Polaków, od Moskali; nawet nie muszę tego specjalnie pilnować. Ci, co chcą, uczą się ukraińskiego. A na lekcji historii, od jakiegoś już czasu, pani wspomina o mordzie w Zawadce.

Po werdykcie prokurator Solarewicz jeden z rodziców doniósł do dyrektor Łagódki, że nauczycielka opowiadająca o Zawadce zażądała na lekcji, by Polacy przeprosili Ukraińców za bestialstwo. Donos na złe zachowanie nauczycielki trafił do gminnego wydziału oświaty.

Danuta Łagódka odpytała dzieci; okazało się, że pani mówiła o Zawadce tak jak zawsze.

- Tu ludzie chcą tylko, by uznać ich prawo do cierpienia i wspomnieć ich krzywdy zadane w majestacie państwa.

Hospody pomyłuj

Szli od Mokrego i od Morochowa. Przy przejeździe kolejowym krzyknęli do siebie "Sława Christu", pokłonili się wzajem chorągwiami, zmieszali; obok księdza Pipki stanął ksiądz Felenczak, Ukrainiec spod Gorlic, który nastał dwa lata temu na prawosławnej parafii. Chorągwie łopotały, unosił się zapach kadzidła, dziewczyny w eleganckich sukienkach i w butach na wysokich obcasach niosły w specjalnej lektyce procesyjną ikonę, która, obok niewielkiego krzyża i Ewangelii, ocalała z zawadkowskiej cerkwi. Upał, kurz, procesja, do której wąskimi strumykami dopływają ludzie z mijanych gospodarstw, wspina się suchym parowem między łąkami, żółtosinymi, jak ukraińska flaga, od kaczeńców i niezapominajek. Ciężkie szaty księży, złote komże ministrantów, marynarki, białe bluzki; choć to tylko odpust Śleponarodzonego, ustanowiony na pamiątkę dnia, kiedy Chrystus przywrócił wzrok niewidomemu, a wygląda jak największe święto.

Stają między zbiorowymi mogiłami, pod pomnikiem z tablicą "Cześć pamięci ofiarom totalitarnego systemu", żegnają się trzy razy, chylą głowy: Hospody pomyłuj. Stefan Bończak prowadzi księdza z kropidłem w miejsca, gdzie kiedyś były groby jego rodziny, i do mogiły matki i dwóch córek przebitych bagnetami na kupie gnoju, i do miejsca spoczynku upowca, który poległ gdzieś w tutejszych lasach, żeby w ten dzień żaden grób nie został bez poświęcenia.

Śpiewają, modlą się, palą świece. Wspominają. Ksiądz Pipka mówi o Kainowym mordzie, bo w Zawadce brat zabijał brata, o czasach, gdy nad mogiłami wisiała cisza, a między Ukraińców wkradła się złość i niechęć, podsycana - tego jest pewien - przez kogoś z zewnątrz.

- Kiedyś przychodziliśmy tu osobno, potem nauczyliśmy się chodzić razem, a dziś umiemy wspólnie się modlić. Musimy to robić. Bo gdyby dalej stała tu wieś, wówczas wieś modliłaby się za pomordowanych. Zawadki nie ma, więc jeśli my ich nie uczcimy, kto zrobi to za nas?

 

Andrzeju ja rozumiem emocje ( choć po raz kolejny powtarzam,że ktoś kto ochrzcił się wolnomyślicielem winien mieć większy luz) ale tego nie da się czytać. Nie śmieć na forum! Jak uważasz ,że masz coś ważnego rzuć link i już...

 

Ссылки пропадают к сожалению. Эта информация просто хранится в моем компьютере. Я ее скопировал лет 5-6 назад примерно, и сохранил. Не думаю, что сегодня мне будет легко ее найти в сети.

ТАК ЧТО ВЫЛОЖИЛ, ЧТО ИМЕЮ. Хотя у меня еще много чего еще есть.

 

Witam po dłuższej przerwie. Widzę, że forum żyje i dzięki kontrowersyjnym postom Andrzeja (pozdrawiam) ma się dobrze.
Andrzeju, że przypomnę swojego posta: Decyzja o przeprowadzeniu Akcji „Wisła” zapadła w Moskwie w połowie lutego 1947, po przygotowaniu planu operacji przez ludowego sekretarza spraw wewnętrznych USRR Sierieja Sawczenkę, i zaaprobowaniu przez Ławrentija Berię i Georgija Malenkowa. Dopiero później zostały przyjęte decyzje Biura Politycznego KC PPR (w marcu 1947) i Państwowej Komisji Bezpieczeństwa RP (12 kwietnia 1947). - Wikipedia:rolleyes:.
No cóż, ówczesne władze polskie miały tyle wspólnego z Polską, co krzesło z krzesłem elektrycznym, a muzyka z muzyką wojskową.

 

Значит так:

Воспоминания поручника АК:

Он с отрядом в 10 человек шел через лес где-то на кресах. Попались в лесу два украинца, скорее всего отец и сын. При них никакого оружия не было.

Никаких конкретных обвинений в адрес этих людей не было. Украинцы их главная вина. Расстреляли.


Это я в польской сети прочел. Если снова ссылку найду, обязательно скину.

 

Andrzeju, czemu słowo Kresy piszesz małą literą?

 

Dobra: Kresy.

 

Na stronie internetowej pod linkiem

http://www.isakowicz.pl/index.php?page=news&kid=14&nid=6382

znajdziecie dodatkowe informacje o pamiętnienia i modlitwach z okazji 69 rocznicy wymordowania w Krwawą Niedzielę 11 lipca 1943 r. księży i wiernych świeckich w kościołach na Wołyniu.

 

Вообще-то Кресы были разные. Галичина одно, Волынь немного другое, Западная Беллоруссия третье, Вильно и окресности четвертое.

Мое мнение, что Польша бы по любому Галичину с Волынью в своем составе не удержала. Западную Белоруссию и Вильно с окресностями, вполне вероятно.

Кстати, Чеслав Милош был за то, чтобы Вильно отошло к Литве. Пострадал за свое мнение, правда не особо сильно, с работы уволили. В тогдашнем СССР за нечто подобное расстреливали.

Но так или иначе мнение классика польской литературы.

 

Miłosz jest cenionym zdrajcą. To twoje ulubione PO ogłosiło rok Miłosza. Nie rok mu oglasza, a kopnąć jeszcze wtedy trzba bylo, przepraszam za wulgaryzmy. A Kresy od wieków były polskie i będą. IV rozbiór kiedyś się skończy.

 

Смешно.

 

Wcale nie!!!

 

http://www.65-lat-temu.salon24.pl/433097,genocidum-atrox

 

..........

 

після польсько-української війни Польша повинна була провести референдум в Галичині на основі мандату Ліги народів про який "забули" дуже швидко.що звичайно не могло не викликати незадоволення значної частини українців.Плюс примусова полонізація і нищення українських кооперативів.А осадники були теж не найкращим варіантом для примирення.Так що все тільки чекало на вибух.

 

..........

 

http://forum.lvivport.com/showthread.php?p=1857221#post1857221

 

Згіден,
можна було створювати шльонську автономію, можна б було і руський (галицький) сейм.

Не дозріли до цього поляки, не дозріли і українці.

(Правда, важко сказати, як б все це скінчилося, часу нам нихто не верне, а шлонський експеримент не допоміг нічому в 1939-му.)

Пілсудский мріяв про федерацію, не от так собі, а тому, що усвідомляв собі, що після 150 річної деполонізації, силами польського етносу Речі Посполитої не відбудує.
Його відоме висловлювання після здобуття Киева - якщо Петлюра зараз не потяне за собою українського народу, ціле оте наше наступлення провалиться як домик із карт.
Ну але до того треба било зацікавлення і зрозуміння усіх сторон, а тут як раз по всіх боках у тому часі перемагал або примітивний, єтнічний націонализм, або дикий большевизм. На жаль (для мене), це стосуеться
теж практики багатьох політиків польської "ендеції".

 

http://tygodnik.onet.pl/35,0,80082,wolyn_krwawy_wezel,artykul.html

Ciekawy artykuł, polecam przeczytać, jak dzisiaj potomkowie banderowców próbują wybielić grzechy swoich ojców i dziadów.