Pierwsze wzmianki pochodzą z 1385 r. Odnotowano istnienie osady i świątyni chrześcijańskiej w 1403 r. został darowany przez Władysława Jagiełłę najmłodszemu bratu, księciu Świdrygielle w 1431 r. uzyskał lokację – prawa miejskie w 1460 król Kazimierz Jagiellończyk nadał miastu prawa magdeburskie. Miasto otrzymało liczne przywileje i ulgi: pozwolenie na doroczne jarmarki i sobotnie targi, połów ryb, wycinkę drzew w królewskich lasach, sprzedaż wina i piwa beczkowego w piwnicy pod ratuszem, budowę na rynku sukiennic Jako powiat był jednostką administracyjna w okresie I Rzeczypospolitej, Województwo ruskie od XV w. do 1772 r. dalszych przywilejów udzielił Zygmunt I Stary, a następnie król Zygmunt II August przyznając z dóbr królewskich łany pod uprawę pasz dla bydła król Stefan Batory zobowiązał kupców przywożących sól do zatrzymywania się w mieście na trzy dni, w 1576 r. nadał Żydom przywilej kupowania domów i zakładania sklepów. W połowie XVII w. istniały w Stryju liczne cechy: kupiecki, krawiecki, kuśnierski, tkacki, garncarski, kowalski, ślusarski, kołodziejski, piekarski, bednarski, słodowników, postrzygaczy i najliczniejszy szewski ze specjalnymi przywilejami nadanymi już w 1591 r. przez króla Zygmunta III Wazę korzyści z królewskich przywilejów często były niwelowane przez najazdy Tatarów, Kozaków, Turków, Wołochów, morowe powietrze, pożary czy zbrojne zatargi mieszczan ze szlachtą pobliskiego Zapłatyna. W uporaniu się z tymi klęskami pomógł król Jan Sobieski, sprawujący urząd stryjskiego starosty. Na długiej liście starostów widnieją takie nazwiska jak: hetman Jan Tarnowski, hetman Stanisław Koniecpolski, Mikołaj Sieniawski syn hetmana wielkiego koronnego, Stanisław Poniatowski ojciec króla Stanisława Augusta, a kończy Kazimierz Poniatowski w 1772 w wyniku I rozbioru Polski miasto wraz z całą Małopolską Wschodnią wchodzi w skład cesarstwa austriackiego 1872 – budowa pierwszej linii kolejowej 1880 – miasto liczyło: 12 625 mieszkańców, w tym Polaków 8081[2] 1886 – wielki pożar w dniu 17 kwietnia zniszczył doszczętnie miasto (spłonęło 646 domów) w dwudziestoleciu międzywojennym siedziba powiatu (w województwie stanisławowskim) wrzesień 1939 – pierwsza okupacja sowiecka. Masowe aresztowania Polaków podejrzewanych o działalność patriotyczną 1940-1941 – masowe deportacje mieszkańców na Syberię i do Kazachstanu pod koniec czerwca enkawudziści wymordowali więźniów w więzieniu przy ul. Trybunalskiej oraz w siedzibie NKWD. Według polskich świadków, zabijano więźniów, prowadząc ich rzekomo do łaźni. Tam byli mordowani narzędziami do uboju bydła lub strzałem w potylicę, a następnie ich ciała – często tylko ogłuszonych – wrzucano do dołów kloacznych na podwórzu lub do wykopu z wapnem. Razem z ciałami ofiar wrzucono do kanałów zapasy żywności. Z masakry ocaleli tylko niektórzy – ci, którym udało się wydostać z więzienia po ucieczce NKWD, lub zostali uratowani przez przybyłych z pomocą mieszkańców miasta. Ocalała, m.in. grupa Polaków, którzy po ucieczce strażników wydostali się z celi na korytarz przez piec. Tam napotkali już grupę polskich kolejarzy spieszących z pomocą. Wśród znalezionych w siedzibie NKWD zwłok, wiele nosiło ślady bestialskiego okaleczenia. Liczba ofiar narodowości polskiej i ukraińskiej sięgała od stu do kilkuset[3]. w nocy z 1 na 2 lipca 1941 wycofujący się z miasta sowieci rozstrzelali wielu więźniów więzienia w Stryju 1942 – utworzenie przez hitlerowców getta w którym uwięziono ok. 15 tys. Żydów z miasta i okolicy 1943 – likwidacja getta przez hitlerowców i ukraińskie oddziały pomocnicze. Zamordowano wówczas na miejscu lub wywieziono na miejsce kaźni w pobliskim Hołbutowie lub do obozu zagłady w Bełżcu wszystkich Żydów 5 sierpnia 1944 – zdobycie miasta przez Armię Czerwoną[4] i współdziałające z nią oddziały Armii Krajowej (Akcja Burza). http://pl.wikipedia.org/wiki/Stryj_(miasto)
Дорога заасфальтована і вокзальна площа... І більшість вулиць Стрия. Решта доріг ремонтовані. Вам мабуть вже далеко за двадцять...
Так вы хотя бы обложили их благим матом для психической разрядки или в маленьких городах люди более вежливые? :rolleyes:
Данецкие и вастошные, с позволения сказать, "украинцы", ещё как матюкаются, танна права. Матюки - неотемлимая часть культуры "раша", они на нём говорят.)